داستان عاشقانه شمع خاموش

چند ماهی بود دخترشو از دست داده بود و دست از کارو زندگی کشیده بود.

گوشه گیر شده بود و با هیچ کس حرف نمی زد و کارش شده بود اشک و آه.

خیلی ها سعی کردند اونو به زندگی عادی برگردونن و موفق نشدند.

شبی خواب دید توی بهشته و صفی از فرشته ها شاد و خندون و شمع

به دست به سمت دشتی پر گل و سرسبز حرکت می کنند.

خوب که دقت کرد، دید شمع همه روشنه جز یکی شون.

جلوتر رفت تا علت رو بپرسه ، با تعجب دید، اون فرشته ، دختر کوچولوی

خودشه که بر خلاف بقیه اندوه عمیقی هم توی چهره اش دیده می شد.

پرسید دخترم چرا غمگینی؟! چرا شمعت خاموشه؟!

جواب شنید :

پدر این شمع شادی منه ، همیشه هم همراهمه و باید روشن باشه.

وقتی شما بخاطر من گریه می کنی ، اشک هات اونو خاموش می کنه.

و با دلتنگی های تو منم غمگین می شم.

...............

آره عزیز دلم، وقتی یه عزیز مهربون رو از دست می دیم، باید بدونیم

اون جائی رفته که درد و غم رو تجربه نمی کنه.

جائی که کسی نمی تونه بهش آزار یا آسیبی برسونه.

جائی که باید شاد باشه ، شاد شاد.

ولی اندوه ما اونو اندوهگین می کنه.

غصه ما ، اونو غصه دار می کنه.

و اگه واقعا دوستش داریم و آرامشش رو می خوایم.

حق نداریم با رفتارمون شادی رو ازش بگیریم.

براش هدیه بفرستیم، براش دعا کنیم،

از دیگران حلالیت بطلبیم براش

و بادادن خیرات شادش کنیم.

.

.

.

.

 نظر یادتون نره !